بررسی همراهی وضعیت پوسیدگی دندانی و عفونت گوش میانی با افیوژن در کودکان مهدکودک های شهرستان رشت

با توجه به تاثیرگذاری عفونت گوش میانی و پوسیدگی دندانی بر روی کیفیت زندگی کودکان و توانایی رشد و تکامل آن ها و شیوع بالای این دو بیماری در دوران کودکی، این مطالعه با هدف بررسی همراهی وضعیت پوسیدگی دندانی و عفونت گوش میانی با افیوژن در کودکان انجام گردید.

در این مطالعه 310 کودک در محدوده سنی 3 تا6 سال وارد مطالعه شدند. پوسیدگی دندان کودکان با شاخص پوسیدگی و پرشدگی دندان های شیری ارزشیابی شد.کودکان به دو گروه با و بدون پوسیدگی تقسیم شدند وجهت معاینه بالینی و آزمون شنوایی سنجی به بیمارستان امیرالمومنین (ع) رشت ارجاع داده شدند. جهت تجزیه و تحلیل از آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی استفاده شد و سطح معنی داری آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد.

در این بررسی 170 دختر و 140 پسر با میانگین سنی 1.02±4.58 شرکت کردند. 30 نفر از کودکان (9.67 %) افیوژن گوش میانی داشتند. میانگین شاخص پوسیدگی دتدان، 35.2±2.07 بود. افیوژن گوش میانی در کودکانی که پوسیدگی دندان داشتند، 139 درصد 2.39 OR= ، 5.50- 1.04 = CI95%) بالاتر از کودکان فاقد پوسیدگی دندان بود (0.04 =P). ارتباط معنی داری بین متغیرهای جنس، سن، تحصیلات پدر یا مادر و افیوژن گوش میانی یافت نشد(0.05<P).

در کودکانی که پوسیدگی دندان دارند، احتمال افیوژن گوش میانی بیشتر از کودکانی هست که پوسیدگی دندان ندارند. مطالعات آینده نگر بیشتری برای تعیین اثر بهبود بهداشت دهان بر روی عفونت گوش میانی توصیه می شود.