تاثیر 8 هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا و مداوم با شدت متوسط بر قطر های پایان سیستولی، دیاستولی

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر 8 هفته تمرینات HIIT و CMT بر قطر پایان دیاستولی (LVDd)، قطر پایان سیستولی (LVDs)، ضخامت نسبی دیواره بطنی (RWT) و توان هوازی مردان غیرفعال سالم بود.

به این منظور 21 مرد غیرفعال (با وزن 1/2 ±6/78 کیلوگرم، قد 8/1±5/175 سانتیمتر و سن 21/1±25 سال) به سه گروه هفت نفره کنترل (CON)، HIIT و CMT تقسیم شدند. گروه CMT (با بار ثابت 2 watts.kg-1bodyweight) و گروه HIIT (30 ثانیه با بار 7/3 watts.kg 1bodyweight و 120 ثانیه با بار 4/1 watts.kg-1bodyweight) به مدت 8 هفته و انرژی مصرفی برابر تمرین (دوچرخه ثابت) کردند. اکوکاردیوگرافی و آزمون Vo2max (تست بروس) آزمودنی ها قبل و بعد از تمرینات انجام شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (05/0P<) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و برای مقایسه زوجی نیز از آزمون بونفرونی استفاده شد.

نتایج نشان دادند که بعد از 8 هفته تمرینات، LVDd در گروه HIIT نسبت به گروه های CON، (03/0=P) و CMT افزایش معنی دار (04/0=P) و در LVDs در گروه CMT نسبت به گروه های CON (02/0=P) و HIIT افزایش معنی داری (01/0=P) داشت. همچنین، شاخص RWT در هر دو گروه HIIT و CMT نسبت به گروه CON، افزایش معنی داری (به ترتیب 03/0=P و 04/0=P) داشت. همچنین مشخص شد که توان هوازی هر دو گروه HIIT و CMT نسبت به گروه CON، افزایش معنی داری داشت (به ترتیب 03/0=P و 04/0=P).

تمرینات HIIT را به عنوان نقش محافظتی در کاهش بار کاری میوکارد به دلیل افزایش قطر پایان دیاستولی، افزایش زمان استراحت و افزایش بازگشت وریدی در افراد غیرفعال می توان استفاده کرد.