توجه به عناصر زبانی پیشگیرانه همراه با یا بدون برنامه ریزی پیش از فعالیت: بررسی تنوع واژگانی

تنوع واژگانی، که بخشی از پیچیدگی زبانی محسوب می شود، نمایانگر وجود واژگان فعال است. مقاله حاضر با دو هدف انجام شده است: اول اینکه آیا توجه به عناصر زبانی پیشگیرانه تحت شرایط برنامه ریزی شده و یا برنامه ریزی نشده می تواند موجب افزایش تنوع واژگانی در داستان نویسی شود، و دوم آنکه، آیا بین تنوع واژگانی و دقت دستوری تناسبی وجود دارد یا نه. به این منظور، 32 زبان آموز مبتدی، بر اساس نتیجه آزمون تعیین سطح آکسفورد (QOPT) انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند تا آموزش توجه به عناصر زبانی پیشگیرانه را تحت شرایط برنامه ریزی نشده و برنامه ریزی شده پیش از فعالیت دریافت کنند. تحلیل نتایج که از طریق تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تی مستقل انجام شد نشان داد که به لحاظ تنوع واژگانی، گروه اول که آموزشی تحت شرایط برنامه ریزی نشده دریافت کردند عملکرد بسیار بهتری نسبت به گروهی داشتند که برنامه ریزی پیش از فعالیت داشتند. نتایج همچنین نشان از تناسبی بین تنوع واژگانی و دقت دستوری داشت. به عبارت دیگر، گروهی که تحت شرایط برنامه ریزی نشده آموزش توجه به عناصر زبانی پیشگیرانه را دریافت کرده بودند، به طرز قابل توجهی به هر دو جنبه یعنی تنوع واژگانی و دقت دستوری پرداخته بودند. این در حالیست که برنامه ریزی پیش از فعالیت مانع از پرداختن به تنوع واژگانی و درنتیجه، توجه همزمان به هر دو جنبه یعنی تنوع واژگانی و دقت دستوری شد. از یافته ها اینگونه نتیجه گیری شد که قراردادن زبان آموزان در شرایط مناسب از طریق آموزش توجه به عناصر زبانی، می تواند زمینه را برای فعالسازی دانش زبانی آنها فراهم و توجه به جوانب مختلف زبانی را در طول فرآیند نوشتن ممکن سازد.