مقایسه نظرسنجی دانشجویان پزشکی عمومی (کارآموزی) و دستیاران تخصصی درخصوص کیفیت آموزش اساتید گروه های بالینی دانشکده پزشکی مشهد

کیفیت تدریس اساتید به عنوان یکی از شاخص های مهم و اساسی تصمیم گیری درخصوص ارتقای مرتبه علمی، ترفیع پایه ، تمدید قرارداد، تبدیل وضعیت استخدامی اعضای هیات علمی در دانشکده های مختلف پزشکی می باشد. توجه به اجرای صحیح ارزشیابی کیفیت تدریس اساتید می تواند گامی موثر در تصمیم گیری درست و صحیح درخصوص فرایند های فوق باشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه نظرات دانشجویان مقطع پزشکی عمومی(کارآموزی) و دستیاری درخصوص کیفیت آموزش اساتیدی است که با آنها مواجهه آموزشی داشتند وبررسی تاثیرعواملی همچون مرتبه علمی ، سابقه تدریس ، طرح تمام و قتی و جنسیت در نظرات دانشجویان  است.

روش تحقیق پژوهش حاضر از نوع توصیفی و تحلیلی می باشد. در این مطالعه کل اعضای هیات علمی  گروه های بالینی دانشکده پزشکی که دارای دانشجوی مقطع پزشکی عمومی و دستیاری تخصصی بودند به عنوان جامعه هدف و نمونه گیری به صورت طبقه ای و برحسب گروه صورت گرفت. روش گردآوری داده ها نظرسنجی از دانشجویان بود وابزارگردآوری پرسشنامه نظرسنجی از کیفیت تدریس اساتید بود.داده ها با استفاده از ازمون های اماری تی زوجی و تحلیل واریانس چند متغیری و با استفاده از نرم افزار spss(11.5)  تحلیل گردید.

میانگین کیفیت آموزش اساتید با استفاده از نظرات دستیاران (81.90±9.24) و در مقطع پزشکی عمومی (74.10±9.32) بود. این تفاوت به لحاظ آماری معناداربود(p=0.001) . از بین فاکتورهای مرتبه علمی ، سابقه تدریس، خروج از طرح تمام موقتی و جنسیت، در دو مورد آخر(طرح تمام وقتی(p=0.012)  و جنسیت(p= 0.011) بین نظرات تفاوت معنی داری وجود داشت. طبق آزمون تعقیبی بون فرونی (bonforoni) در مقطع دستیاری میانگین نظرات درهیچ یک از موارد فوق تفاوت معناداری وجود نداشت، اما در مقطع کارآموزی بین سابقه تدریس اساتید بالاو پایین تفاوت معنی دار وجود داشت(p=0.03).

سابقه تدریس اساتید و به کارگیری اساتید جوان یک عامل اثر گذار بر نحوه عملکرد اساتید به خصوص در حوزه جنرال است که باید در برنامه ریزی های آموزشی مورد توجه قرار گیرد.