اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک با تکیه بر مولفه های تحمل پریشانی و نظم بخشی هیجانی بر نشانه های افسردگی بیماران مبتلا به اختلالات روان تنی

در اختلال روان تنی با تمرکز بر درد غالب، فرد از علایم بدنی رنج می برند و نگرانی های مداومی دارند که این نگرانی ها معمولا به علایم افسردگی منجر می شود. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی دو مولفه تحمل پریشانی و نظم بخشی هیجانی برکاهش افسردگی این بیماران بود.

طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی (پیش آزمون-پس آزمون) با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش نیز بیماران زن مراجعه کننده به متخصص اعصاب و روان بودند که به روان شناس ارجاع داده شده بودند. از بین آنها 30 نفر بیمار مبتلا به اختلالات روان تنی افسرده به صورت در دسترس انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. این بیماران با استفاده از مصاحبه تشخیصی و ویراست دوم پرسشنامه افسردگی بک در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو هفته ای مورد بررسی قرارگرفتند. سپس گروه آزمایش در 9 جلسه (90 دقیقه ای)، رفتاردرمانی دیالکتیک را دریافت نمودند. برای بررسی اثربخشی آموزش تحمل پریشانی و نظم بخشی هیجانی بر افراد مبتلا به اختلالات روان تنی (گروه مداخله) و مقایسه آن با گروه کنترل از روش تحلیل واریانس چند متغیره با اندازه گیری های مکرر استفاده شد.  

این پژوهش در دو گروه 15 نفره در دامنه سنی بین 26 الی 37 سال انجام شد. نتایج حاصل نشان داد بعد از گذشت مدت زمان مورد نیاز تا مرحله پیگیری، افسردگی بطور معناداری در گروه تحت درمان کاهش یافته بود (P<0.01).

با توجه به ماهیت بیماری و تلقین پذیری افراد، اختلالات روان تنی با اختلالات دیگری چون افسردگی و اضطراب همبودی دارد. به نظر می رسد رفتاردرمانی دیالکتیک از طریق اثرگذاری بر مولفه های تحمل پریشانی و تنظیم هیجانی، نشانه های افسردگی را کاهش می دهد.