رابطه علیتی بین شاخص های سلامت و بهره وری نیروی کار در ایران

ارتقاء سلامت جامعه از کانال های مختلفی بهره وری نیروی کار را افزایش می دهد. از طرفی، افزایش در بهره وری نیروی کار نیز می تواند منجر به بهبود برون دادهای سلامت شود. بر این اساس، هدف اصلی این مطالعه بررسی رابطه علیت بین شاخص های سلامت و بهره وری نیروی کار در ایران می باشد.

مطالعه تحلیلی حاضر با استفاده از داده های سری زمانی 2015-2000، به بررسی رابطه علیت گرنجری بین شاخص های سلامت (شامل: امید به زندگی و سهم مخارج سلامت از GDP) و شاخص بهره وری نیروی کار پرداخته است. به این منظور از آزمون علیت گرنجری تودا و یاماموتو استفاده شده است. هم چنین، تحلیل داده ها و نتایج به کمک نرم افزار Eviews 9.0 انجام شده است.

بر اساس نتایج به دست آمده، وجود رابطه علیت قوی از سمت شاخص های سلامت به بهره وری نیروی کار در سطح اطمینان 99 درصد تایید می شود. هم چنین، وجود رابطه علیت از سمت بهره وری نیروی کار به شاخص های سلامت نیز در سطح اطمینان 90 درصد تایید می شود. به طور کلی، وجود رابطه علیت دو طرفه بین شاخص های سلامت و بهره وری نیروی کار تایید می شود.

اتخاذ سیاست های مناسب جهت ارتقاء سطح سلامت و بهره وری نیروی کار، می تواند به ارتقای دیگری در کشور کمک کند.