تاثیر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر پردازش هیجانی و سرگردانی ذهنی در دانشآموزان دختر مقطع متوسطه دارای اضطراب امتحان

پردازش هیجانی ضعیف و سرگردانی ذهنی دو عامل فراتشخیصی هستند که در سبب شناسی اضطراب امتحان دخالت دارند. رفتاردرمانی دیالکتیکی رویکرد جدیدی است که امکان استفاده از آن برای اضطراب امتحان در مدارس مورد بررسی قرار گرفته است. لذا، این پژوهش با هدف تعیین تاثیر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر پردازش هیجانی و سرگردانی ذهنی در دانش‍آموزان دختر مقطع متوسطه دارای اضطراب امتحان انجام شد.

جامعه آماری این پژوهش نیمه تجربی، دانش‍آموزان دختر مقطع متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی 99-98 بودند. تعداد 30 دانش آموز که مطابق با نمره برش در پرسشنامه اضطراب امتحان Sarason تشخیص اضطراب امتحان را دریافت کرده بودند، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای و هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در گروه های مداخله و کنترل (15 نفر در هر گروه) جایگزین شدند. هر دو گروه پرسشنامه‍های اضطراب امتحان Sarason (1975)، سرگردانی ذهنی Carriere و  Seli(2013) و مقیاس پردازش هیجانی Baker و همکاران (2010) را به عنوان پیش‍آزمون و پس‍آزمون تکمیل کردند. هشت جلسه رفتاردرمانی دیالکتیکی گروهی (هفته ای دو جلسه به مدت 4 هفته) در گروه مداخله اعمال شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره و تک‍ متغیره تحلیل شدند.

رفتاردرمانی دیالکتیکی بر سرگردانی ذهنی (005/0=p، 31/0F2=) و پردازش هیجانی (001/0=p، 29/0F2=) در دانش‍آموزان دختر مقطع متوسطه دارای اضطراب امتحان تاثیر معنی داری داشت.  

آموزش این رویکرد درمانی به عنوان یک روش مداخله ای موثر در کاهش سرگردانی ذهنی و پردازش هیجانی دانش‍ آموزان در مقطع دبیرستان توصیه می شود.