نقش بزرگ بی مهرگان کفزی در تغذیه برخی ماهیان استخوانی، اقتصادی منطقه گهرباران - خزر جنوبی

نمونه برداری از ماهیان و بزرگ بی مهرگان کفزی در منطقه گهرباران مازندران با انتخاب چهار ایستگاه در اعماق 5 و 10 متر به صورت ماهانه از اردیبهشت 1392 لغایت فروردین  1393 صورت گرفت. از 6 گونه ماهی صید شده، گونه های ماهی سفید (R. kutum) و کفال طلایی (L. aurata) به ترتیب 05/73و 67/24 درصد از کل صید را به خود اختصاص دادند. تعداد 565902 عدد بزرگ بی مهرگان کفزی شناسایی شده که متعلق به 22 گونه از 9 خانواده بودند. رده سخت پوستان با دارا بودن 16 گونه، بیشترین تعداد گونه ها را نسبت به رده های دیگر داشت. Cerastorderma و Balanus غذای عمومی ماهی سفید بوده و به ترتیب اهمیت شکم پایان (Gastropoda)، خرچنگ (Crabs)، تخم ماهیان (Fish eggs)، جلیک های رشته ای (Filamentous algae) اقلام غذایی نادر برای این گونه بودند. همچنین غالب تغذیه گونه های ماهی کپور معمولی (C. carpio)، کفال طلایی (L. auratus) و کفال پوزه باریک (L. saliens) از بقایای دتریتی بود. پس از دتریت مهمترین اقلام غذایی برای ماهی کپور به ترتیب اهمیت شامل نرم تنان دو کفه ای، صدف آبرا (A. ovata)، شکم پایان، اولیگوخت، کرم نرئیس، تخم ماهیان و جلبک های رشته ای بود. پس از دتریت بیشترین اهمیت در تغذیه کفال طلایی مربوط به بالانوس (Balanus)، پوریفرا (Porifera) و فورامینیفرا (Foraminifera) بوده و برای کفال پوزه باریک مربوط به شکم پایان، صدفهای دوکفه ای و پوریفرا بود. بررسی حاضر نشان داد که اهمیت نسبی دو کفه ای ها در تغذیه ماهی کپور به مراتب بیشتر از سایر مواد غذایی بود. همچنین دوکفه ای ها  به ویژهCerastorderma ، تحت تاثیر سازگاری ها و مکانیزم های رفتاری، فیزیولوژیک و بوم شناخت برای ماهی سفید از اهمیت نسبی بالایی برخوردار می باشد. باتوجه به ترکیب فراوانی بزرگ بی مهرگان کفزی و کاهش ذخایر دو کفه ای ها در منطقه گهرباران و در اکوسیستم دریای خزر، این طعمه مهم غذایی برای ذخایر ماهی سفید دریای خزر کافی نیست.