بررسی «نمادهای جانوری» در شعر معاصر

از آنجا که شاعران صاحب سبک و نامدار معاصر در پی خلق شگفتی ها و نوآوری های هنری در شعر خویش بوده اند با یاری گرفتن از گونه های خیال ورزی و تصویرسازی و نمادپردازی کوشش در نوآوری شعر خویش را به کمال رسانیده اند. این مقاله کوشش کرده است یک نمونه از این کارکردهای تازه را، که در آن شاعران (در شعر خود) با حیوانات اهلی و حتی وحشی همدم و همراه شده اند، نشان دهد. برخی از این شاعران با توجه به تصویرهای رمزگونه و نمادین از هر حیوان، پیام شاعرانه خویش را بیان کرده ، و برخی نیز با مشاهده تنگناها و گرفتاری های پیش آمده به حال و روز حیوان زبان بسته ای «غبطه» خورده اند. در پایان گفتار نشان داده شد که این رویکرد نمادین و رمزگونه شاعران معاصر، دستاویزی برای بیان احوال درونی، شکایت از روزگار، بیان کاستی ها و مشکلات و مبارزه با استبداد حاکم و... بوده است. برخی نتایج این نگرش تازه شاعران بیان شده است.