بررسی جایگاه خواننده در داستانهای پست مدرن بیژن نجدی

بیژن نجدی (1376-1320) از جمله پیشگامان نگارش داستانهایی به شیوه پست مدرن در ایران به شمار می آید. در این مقاله جایگاه خواننده در داستانهای پست مدرنی از بیژن نجدی همچون «آرنایرمان، دشنه و کلمات در بازوی من»، «دوباره از همان خیابانها»، «روز اسبریزی»، «بیگناهان» و «سرخپوستی در آستارا» بررسی شده است. نجدی در داستانهای خود، با به کارگیری شیوه هایی همچون مخاطب قرار دادن خواننده و ابهام سازی در تشخیص مخاطب داستان برای خواننده، تکثر راوی و تغییرات مداوم و بدون قرینه زاویه دید و در نتیجه عدم انسجام متن، تصویر دنیاهایی متناقض و ارائه انتخابهای متفاوت در مسیر داستان به خواننده، نگارش اثر به شیوه فراداستان و خودارجاع و معلق گذاشتن خواننده میان فضای تخیلی و واقعیت داستانی، تغییرات بدون قرینه کانونهای روایت و در نتیجه ایجاد فضاهایی چندبعدی و نگارش پایانی باز و یا فرجامهایی چندگانه برای داستانها، نشان می دهد که در نگارش داستانهایش نقشی محوری برای خواننده در نظر داشته اس؛ شیوه هایی که در جهت ایجاد زمینه های تعامل مستقیم خواننده با متن و به مشارکت طلبیدن او در ساختن معنای متن در داستانهای نجدی به کار رفته است.