تاثیر برنامه های تشویقی صادرات بر عملکرد صادراتی: نقش جذابیت های بازارهای خارجی و قابلیت های صادراتی

نظریه تجارت نوین که بر پایه نظریه نظریه رشد نوین توسعه یافته است، به تجارت بین‎الملل و رشد اقتصادی طی دهه های 1990 می‎پردازد و بر پیشرفت تکنولوژیکی و پیامدهای خارجی آن و نیز استفاده از دانش جدید به عنوان متغیر آشکار توجه دارد. برنامه های تشویق صادرات (EPPS) اطلاعات و دانش مدیران را در حوزه صادرات تکمیل می کند.  هدف از این تحقیق بررسی تاثیر برنامه های تشویقی صادرات بر عملکرد صادراتی شرکت های بازرگانی بین المللی به صورت مستقیم و غیرمستقیم با نقش میانجی جذابیت های بازارهای خارجی و قابلیت های صادراتی شرکت است. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی در دسترس تعداد 240 پرسشنامه از شرکت های بازرگانی فعال ایران جمع آوری گردیده و برای آزمون فرضیه های تحقیق و تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری SEM استفاده شد. نتایج داده های آماری و مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که برنامه های تشویقی صادرات بر عملکرد صادراتی شرکت تاثیر مستقیم ندارد و تاثیر آن از طریق ادراک جذابیت های بازارهای خارجی و همچنین توسعه قابلیت های صادراتی شرکت بر عملکرد صادراتی شرکت اتفاق می افتد. همچنین بررسی نتایج نشان می دهد که متغیر برنامه های تشویقی صادرات به صورت مستقیم و غیرمستقیم، 66 درصد از تغییرات متغیر عملکرد صادراتی را تبیین می کند که نشان دهنده اهمیت برنامه های تشویقی صادرات در رسیدن به عملکرد صادراتی برتر است. براساس نتایج این تحقیق، توصیه می شود در برنامه های مربوط به تشویق شرکت های بازرگانی به مباحث آموزشی بیش از پیش اهمیت داده شود. همچنین مدیران شرکت ها نیز بایستی توجه نمایند که عوامل ارتباطاتی به عنوان مهم ترین عامل در ایجاد قابلیت های صادراتی برای شرکت ها مطرح است