تبیین مولفه های موثر در برنامه ریزی شهر حساس به آب

در دهه های اخیر شاهد رشد سریع و روزافزون جمعیت شهرها و افزایش سریع شهرنشینی بوده ایم. یکی از مشهورترین عوارض توسعه سریع شهرنشینی در کشوری مثل ایران، پیدایش پدیده های زیست محیطی بوده است. یکی از مهمترین چالش های امروز شهرهای ایران موضوع آب شهری است، چالشی که می تواند بحرانی جدی بیافریند. یکی از جدیدترین رویکرد شهر حساس به آب است. شهر حساس به ، هم از جهت کمآبی و هم پرآبی ، رویکردها در برابر بحران آب شهری آب، جایی است که در آن محیط مصنوع و محیط طبیعی در تعادل باشند. در اینگونه شهرها محیط زیست طبیعی و ساختمانی در توازن قرار دارند. دانشمندان مدیریت پیشرفته منابع آب بنا بهضرورت و به منظور حل این مشکل شیوه ای را برای مدیریت منابع آب پیشنهاد نمودند که تامین حداکثری منافع متضاد همه ذینفعان را امکان پذیر سازد. این روش برنامه ریزی و طراحی شهری حساس به « انعطاف پذیرو شفاف را اصطلاحا ، مشارکتی ، هماهنگ، چند رشتهای ، چندبخشی مینامند. پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی و تحلیلی مولفه های شهر حساس به آب را تبیین و جایگاه آب در »آب فرایند برنامه ریزی و طراحی شهری، در بستر پارادایم شهر حساس به آب مشخص مینماید.