قواعد حاکم بر اجرای مجازات درباره جنایت دوقلوی به هم چسبیده در حقوق ایران و فقه امامیه

یکی از موضوعات چالشی در موازین فقه امامیه و به ویژه حقوق ایران، مساله امکان و یا عدم امکان اجرای مجازات بر جنایت ارتکابی توسط دوقلوی چسبیده است که این موضوع بر دو محور امکان و یا عدم امکان جداسازی آنان با لحاظ قابلیت صدور دستور جداسازی آنان از یکدیگر در حالات گوناگونی چون 1 امکان جداسازی آن ها از یکدیگر، ولی با وجود رضایت، یا عدم رضایت یکی و یا هر دو؛ 2 مداخله یکی و یا هر دو در وقوع جنایت در فروض مختلف؛ 3 ضمانت اجرای عدم اعمال مجازات بر دوقلوی به هم چسبیده قابل طرح است. یافته ها نشان داده است اولا دادگاه در فرض امکان جداسازی و عدم خطر جسمی ولو عدم رضایت آنان می تواند دستور جداسازی آنان را صادر کند؛ ثانیا در صورت عدم امکان اجرای مجازات حبس بدل از قصاص و عدم امکان جداسازی آنان، مجازات جایگزین پیش بینی نشده است؛ ثالثا در فرض عدم امکان جداسازی دوقلوی به هم چسبیده از یکدیگر در حالت مداخله یکی از آنان در جنایت و عدم امکان تبدیل و یا اعمال مجازات به تنهایی، امکان جداسازی وجود ندارد؛ رابعا در صورت اجازه هر دو بر اجرای مجازات در فرض مداخله یکی در جنایت و عدم امکان جداسازی، نمی توان دستور اجرای مجازات را صادر کرد، لذا در موارد اخیر به جهت تحقق خوف و تغریر و حرج به نفس دیگری همچون موارد عسر مماثلث و احتمال سرایت و زیادتی در قصاص، دیه متعین است.