تاثیر پتانسیل الکتریکی بر ناحیه انعقادی در فرسایش بسامد رادیویی (RFA) با الکترود سوزنی

سرطان کبد یکی ازشایع ترین علل مرگ و میر ناشی از سرطان در سراسر جهان است. فرسایش بسامد رادیویی  یکی از شیوه های مناسب برای درمان سرطان کبد می باشد که به صورت چشمگیری  مورد توجه قرار دارد. موفقیت فرایند درمان به انتخاب شرایط مناسب برای درمان بستگی دارد. دراین مقاله فرایند درمان تومور سرطان کبد به وسیله ی الکترود سوزنی بصورت تئوری مورد بررسی قرار گرفته است. بافت بصورت استوانه ای با ارتفاع 120میلیمتر و شعاع 50 میلیمتر در نظر گرفته شده و شبیه سازی ها با روش المان محدود و با حل معادلات بیوگرمایی پنس با توجه به جذب انرژی امواج رادیویی بوسیله بافت و تومور و اعمال شرایط مرزی و اولیه انجام شده است. در  مدل سازی ها اثر پرفیوژن خون و وجود رگ لحاظ شده است. نتایج محاسبات در زمان 10 دقیقه و به ازای اختلاف پتانسیل 18 ولت نشان داد که با استفاده از این روش می توان توموری بیضوی با قطر بزرگ و قظرهای کوچک بترتیب 27 میلیمتر و 9 میلیمتر را بطور کامل تخریب کرد. همچنین شبیه سازی ها نشان داد که الکترود سوزنی برای درمان تومورهای سرطانی عمیق با ابعاد مختلف که دارای متاستاژ می باشند، مناسب است و با این روش می توان حجم بیشتری از بافت سالم را حفظ کرد. سپس مدل تعمیم داده شد و حجم، شکل و کشیدگی تومورهای بیضوی که با این شیوه و در اختلاف پتانسیل های مختلف قابل درمان است، تخمین زده شد. نتایج نشان داد که افزایش اختلاف پتانسیل منجر به کاهش کشیدگی بیضی و نزدیک شدن ناحیه تخریب به کره می شود.