نگاهی به ابیات و عبارات عربی دیوان دهخدا

شعر دوران مشروطه، شعری با مفاهیم و طرحهای تازه است که با رویکردهای انتقادی، سیاسی و اجتماعی تا حد زیادی مردمی شده و مخاطبان فراوانی یافته است؛ اما به لحاظ روساخت و شک ل، همچنان همانندی های زیادی با شعر دوران کلاسیک دارد که یکی از وجوه آن استفاده از زبان عر بی در اشعار این دوران است . دهخدا نیز یکی از بی به عنوان یک ویژگی عمده، شاعران دوران مشروطه است که به نظر می رسد عرب ی م شعر او را در شکل و ساختار به شعر گذشتگان شبیه کرده است . بسامد فراوان کلمات، عبارات، مصرعها و ابیات عربی یکی از دلایل مهم چنین شباهتی است . در این مقاله سعی می شود با دسته بندی موضوعی اشعار دیوان دهخدا، که در آنها لغات و عبارات و ابیات عربی به کار رفته، نوع استفاده دهخدا از زبان عربی مورد بررسی قرار گیرد و بی تا چه اندازه با مضامین و اندیشه جدید در شعر دوران مشروطه هماهنگ است و تا چه حدی تحت تاثیر اندیشه و شعر دوران گذشته قرار دارد.