نقد و تحلیل نگرش هرمنوتیکی عین القضات همدانی

در ادب فارسی بویژه ادبیات عرفانی، نگرشهای تاویلی، جایگاه ویژه ای دارد. در این میان، عین القضات همدانی نمونه برجسته این نگرشهای تاویلی است. آشکارترین ویژگی دیدگاه است. شاید به « تاویل » ادبی عین القضات، دریافت متمایز و خاص وی در باب مبحث جرات بتوان گفت در کل آثار منثور فارسی نمی توان فردی را یافت که تا این حد و با این و بررسی جزئیات آن پرداخته باشد. عین القضات تقریبا در تمامی « تاویل » گستردگی به آثارش بر این است که به تاویل آنچه به زبان رمز بیان شده است، بپردازد و به بیان چگونگی فهم درست اهتمام دارد. وی افقهای تازه ای در تاویل بیان می کند که در نوع خود بسیار بی نظیر است. این مقاله می کوشد به بررسی جایگاه عین القضات همدانی در جستارها یهرمنوتیکی درعرصه های رایج هرمنوتیکی مانند فهم متن، رابطه لفظ ومعنا، لذت متن، تک معنایی وچندگانگی معنایی بپردازد وبه دور از کژروی و افرا طگرایی و خلط مباحث، پیوند او را با مباحث هرمنوتیکی، که درده ه های اخیر به رویکردی گسترده در فهم دانشهای بشری تبدیل شده است بیان کند و به این پرسش اساسی پاسخ دهد که آیا می توان نگرشهای سنتی نویسنده ای ژرف اندیش را که حدود هزارسال پیش می زیست در چارچوب نظریه پردازی هرمنوتیکی نوین ورویکردهای جدید نقد ادبی جای داد وتعمیم وبازسازی کرد یا نه. کلید و اژه ها: هرمنوتیک وفهم متن، لفظ و معنا در ادبیات، تک معنایی و چندمعنایی ، عین القضات همدانی.