مفهوم پردازی مدل بومی خط مشی گذاری مبتنی بر شواهد در آموزش عالی ایران

هدف پژوهش حاضر، مفهوم پردازی مدل خط مشی گذاری مبتنی بر شواهد است که نوآوری آن در مقایسه با مطالعات پیشین، جامعیت، بومی بودن و اجرایی بودن آن است که همزمان به اغلب مولفه های موثر در خط مشی گذاری مبتنی بر شواهد در آموزش عالی توجه نموده است. این پژوهش از لحاظ جهت گیری در پی مفهوم پردازی و با رویکرد کیفی و کدگذاری نظری است. به منظور گردآوری داده ها از مصاحبه های عمیق و از روش نظریه داده بنیاد استفاده شد. جامعه آماری، اعضای کمیسیون آموزش عالی مجلس، مدیران ارشد، خبرگان، و کارشناسان، روسا و مدیران دانشگاه های جامع وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، و وزارت بهداشت، درمان، و آموزش پزشکی و خبرگان خط مشی گذاری آموزش عالی بودند که با روش نمونه گیری گلوله برفی با 20 نفر از افراد مصاحبه شد. جهت تحلیل داده ها از فرایند کدگذاری استفاده شد و در نهایت، خلاصه ای از نتایج نشان داد؛ تنوع گروه های ذینفع و عدم وجود سازوکار موثر خط مشی گذاری برای یکپارچه سازی، از شرایط علی، ناهنجارهای نهادینه فرهنگی و نگاه گزینشی خط مشی گذاران از شرایط مداخله گر نظام آموزش عالی ایران است که از طریق ایجاد نظام پایش مبتنی بر شواهد در فرایند خط مشی گذاری در نظام آموزش عالی منجر به تبدیل ضعف ها و تهدیدهای موجود به فرصت های بالقوه می شود.