ارتباط بین بشردوستی شرکتی و کارایی سرمایه گذاری با تاکید بر مالکیت سرمایه گذاران نهادی

مطابق تئوری ارزش آفرینی، هدف شرکت افزایش ثروت سهامداران و توجه به منافع ذیفنعان است. یکی از عناصری که موجب ارزش آفرینی می شود، توجه به اقدامات بشردوستانه است. به طوری که انجام این اقدامات موجب ارائه تصویر مطلوب از شرکت می گردد و ممکن است بر عملکرد و نحوه سرمایه گذاری تاثیر داشته باشد. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین بشردوستی شرکتی و کارایی سرمایه گذاری با تاکید بر مالکیت سرمایه گذاران نهادی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. بدین ترتیب تعداد 90 شرکت برای دوره زمانی 1396-1389 انتخاب گردید. برای اندازه گیری بشردوستی از کمک های اهدایی و جهت سنجش کارایی سرمایه گذاری از مدل ارائه شده بر اساس محیط سرمایه گذاری ایران استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها از الگوی رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین بشردوستی شرکتی و کارایی سرمایه گذاری ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد. بدین معنا که فعالیت های بشردوستانه منجر به کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و افزایش کارایی سرمایه گذاری می شود. همچنین به دلیل نقش نظارتی سرمایه گذاران نهادی، ارتباط بین بشردوستی شرکت و کارایی سرمایه گذاری در محیطی با سرمایه گذاران نهادی بررسی شد. نتایج نشان داد که سرمایه گذاران نهادی تاثیر مثبتی بر رابطه بشردوستی شرکتی و کارایی سرمایه گذاری دارد. به طوری که در محیط نظارتی بالا، اقدامات بشردوستانه منجر به سرمایه گذاری مطلوب می شود.