بررسی موانع منطقی سازی اندازه دولت ها

تجربه جوامع پیشرفته نشان می دهد که این جوامع تنها پس از اصلاحات اجتماعی و سیاسی همه جانبه از جمله ایجاد دولت های مدرن، اصلاح ساختارهای اداری، شکل دهی سازمان های نوین همراه با توسعه منابع انسانی و بخش خصوصی و گسترش مشارکت بخش غیردولتی در انجام خدمات اجتماعی، فرهنگی، رفاهی و خدماتی...؛ توانسته اند سطح زندگی مردم را بالا برند. در ایران نیز در راستای تحول اداری و رشد بخش خصوصی اقداماتی صورت گرفته و در برنامه های سوم و چهارم توسعه نیز بدان اشاره شده است. در سال 1381 هیئت دولت برنامه هفتگانه ای را تحت عنوان تحول در نظام اداری کشور به تصویب رساند که یکی از این برنامه ها "منطقی نمودن اندازه دولت" بود. دستگاه های اجرایی، زمان اجرای این برنامه ها با مشکلات و موانع خاصی روبرو شدند. هدف تحقیق حاضر بررسی همین موانع براساس نظریه قدرت- کنترل جان چایلد است. به این منظور تدابیر سازمان مدیریت و برنامه ریزی در قالب چهار برنامه دسته بندی شد. برای هر برنامه، براساس مطالعه اسناد، مدارک و کسب نظر خبرگان، شاخص هایی تعریف و براساس شاخص های تعیین شده، پرسشنامه ای ماتریسی تنظیم گردید و پس از سنجش روایی و پایایی در اختیار 60 نفر از خبرگان قرار گرفت. پس از جمع آوری اطلاعات بدست آمده، طبقه بندی و تحلیل آن با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های خی دو، فریدمن و ویل کاکسون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد، موانع اثر گذار به ترتیب اهمیت عبارت است از:صاحبان قدرت در سازمان های دولتی؛ ناهمسویی منافع تصمیم گیرندگان و سازمان؛ ائتلاف حاکم؛ تصمیمات شهودی افراد و سازمان ها.