رابطه صمیمیت زوجین با مثبت اندیشی و انعطاف پذیری شناختی در زنان متاهل شهر تهران

صمیمیت یک مشخصه کلیدی و مهم روابط زناشویی و از ویژگی های بارز یک ازدواج موفق به شمار می آید. این ویژگی به وجود تعامل بین همسران اشاره می کند و نبود یا کمبود آن یکی از شاخص های آشفتگی در روابط زناشویی است. این پژوهش با هدف بررسی صمیمیت زوجین و رابطه آن با مثبت اندیشی و انعطاف پذیری شناختی در زنان متاهل(مادران متاهل دانش آموزان شهر تهران) انجام شد. 

جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه مادران دانش آموزان مدارس دولتی شهر تهران درسال1396 که در زمان اجرای پژوهش متاهل بودند و سی و پنج تا شصت و پنج سال سن داشتند، تشکیل داده است. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای، نمونه ای به اندازه پانصد و چهار نفر انتخاب شد. در این پژوهش از پرسشنامه صمیمیت زوجین باگاروزی2001، پرسشنامه مثبت اندیشی اینگرام و وینیسکی1988 و پرسشنامه انعطاف پذ یر ی شناختی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون همبستگی پیرسون و نرم افزارهای آماریExcel2013،SPSS25 انجام شد. 

نتایج پژوهش نشان داد بین تمام مولفه های صمیمیت زوجین به جز صمیمیت بدنی و روان شناختی با مثبت اندیشی رابطه مثبت معنادار وجود دارد و بین انعطاف پذیری شناختی با نمره کل مثبت اندیشی و با مولفه های کارکرد مثبت روزانه، خودارز یابی مثبت، ارز یابی د یگران از خو یش، انتظارات مثبت آ ینده، خوداعتمادی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

 می توان با آموزش مثبت اندیشی به زوج های جوان یا زوج های مشکل دار با افزایش رضایت زناشویی؛ صمیمیت، سازگاری و انعطاف پذیری آنان را افزایش داد.