ارزیابی عملکرد و کیفیت روغن دانه گلرنگ (Carthamus tinctorius L) تحت اثر محلول پاشی محرک های رشد و زمان برداشت

یکی از اهداف مهم کشت و کار گلرنگ، تولید حداکثری روغن با روند تولید پایدار می باشد. با توجه به اهمیت کاربرد محرک های رشد و زمان برداشت در پایش وضعیت تولید کمی و کیفی، این آزمایش با هدف بررسی اثر برخی محرک های رشدی و زمان برداشت بر کیفیت روغن و عملکرد دانه گلرنگ، به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 10 تیمار و چهار تکرار در سال های 1395 و 1396در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه ارومیه به اجرا درآمد. فاکتور اول محلول پاشی مواد محرک رشد شامل: عصاره کود کبوتری (به نسبت یک در10)، اسید سالیسیلیک (1 میلی مولار)، متانول (2 گرم در لیتر)، آرمان (3 گرم در لیتر) و شاهد (محلول پاشی با آب مقطر) بودند. دو تاریخ برداشت شامل مرحله رسیدگی فیزیولوژیکی و تکنولوژیکی دانه به عنوان فاکتور دوم منظور شد. برهمکنش محلول پاشی و زمان برداشت بر پالمتیک اسید و استئاریک اسید در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود؛ به طوری که بیشترین درصد پالمتیک اسید (85/16%) از شاهد در سال اول و استئاریک اسید (72/13%) از سالیسیلیک اسید در سال اول به دست آمد. مقایسه میانگین ها نشان داد در زمان برداشت دوم بیشترین عملکرد روغن (41/726 کیلوگرم در هکتار) به دست آمد که با بیشتر بودن درصد روغن (3/31%) در این تیمار مورد تایید قرار گرفت. بیشترین مقدار لینولئیک اسید (52/69%) در محلول پاشی با عصاره کود کبوتری، بیشترین درصد اولئیک اسید (48/18%) از شاهد در سال اول به دست آمد که با سالیسیلیک اسید در سال اول در یک گروه آماری بود. در تحقیق حاضر اعمال عصاره کود کبوتری از نظر حصول عملکرد، صفات کمی و کیفیت روغن اثرگذاری بیشتری نسبت به سایر تیمارها داشت.