هندسه ساختاری درونهشته معلم کلایه شاهدی بر اثر زمین ساخت وارون و ترافشارش راست گرد در غرب البرز مرکزی

درونهشته معلم کلایه در ادامه شمال غرب پهنه گسلی کندوان در غرب البرز مرکزی واقع شده است. این درونهشته از شمال به گسل خشچال و از جنوب به گسل اوان محدود می شود. این گسل ها با جهت شیب مخالف یکدیگر سبب رانده شدن واحدهای سنگی پالئوزوئیک زیرین به ترتیب  بر روی واحدهای سنگی جوان تر ترشیری و مزوزوئیک شده اند. گسل اوان به عنوان مرز جنوبی درونهشته معلم کلایه عمیق تر بوده و گسل خشچال به صورت پس راندگی فرادیواره ای آن تشکیل شده است و سبب شده که درونهشته معلم کلایه به عنوان ساختار بالاجسته مابین آن ها تحلیل شود. با توجه به شیب گسل اوان، توسعه راندگی های فرودیواره ای و پس راندگی فرادیواره ای، ایجاد تاق فرم های فرادیواره ای و ناوفرم های فرودیواره ای و قرارگیری سازند باروت در فرادیواره آن به صورت گسل نرمال اولیه که به صورت معکوس تجدید فعالیت یافته تحلیل شده است. وارون شدگی گسل اوان با توسعه گسل خشچال بصورت گسل پس راندگی و برگه های راندگی TF1 و هنیز به عنوان راندگی های فرودیواره ای و گسل های TF2 و TF4 بصورت راندگی های فرادیواره ای آن تشکیل گردیده اند.  برخورد نهایی صفحه عربی و ایران مرکزی در میوسن پایانی که با حاکم شدن رژیم ترافشارشی راستگرد در البرز همراه بوده، با توسعه گسل های راستالغز همراه شده و این گسل ها باعث قطع شدگی و جابجایی گسل های اصلی درونهشته معلم کلایه شده اند. با توجه به  قطع  شدگی گسل های اوان و خشچال توسط توده های نفوذی علم کوه و نوشا می توان استنباط کرد که این گسل ها در  پلیوسن غیرفعال بوده اند.