سنجش میزان توسعه یافتگی شهرستان های مرزی استان آذربایجان غربی

توسعه جریانی چندبعدی است که مستلزم تغییر در ساختارهای اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و رفع نابرابری های اقتصادی و اجتماعی است. ارزیابی سطوح توسعه یافتگی با استفاده از روش های کمی از سوی منجر به شناخت میزان نابرابری بین مناطق می گردد و از سوی دیگر تلاشی در زمینه کاهش و رفع نابرابری های موجود می باشد. پژوهش حاضر باهدف بهره گیری از شاخص های مدنظر، به دنبال سنجش وضع توزیع و توسعه در شهرستان های مرزی استان آذربایجان غربی و مشخص کردن میزان اختلاف توسعه در بین آن ها و نیز متوجه ساختن مسئولان به توجه بیشتر به شهرستان های محروم و توسعه نیافته است. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و نوع تحقیق کاربردی است داده های تحقیق شامل 32 متغیر در قالب 4 شاخص آموزشی، اقتصادی، اجتماعی و کالبدی از آخرین سرشماری (1395) اخذ گردید. در این پژوهش با استفاده از مدل تحلیل خوشه ای و Vikor به سطح بندی هر یک از شهرستان های مرزی در سه سطح توسعه یافته (برخوردار)، درحال توسعه (نیمه برخوردار) و توسعه نیافته (نا برخوردار) پرداخته شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که شهرستان های ارومیه و اشنویه در سطح توسعه یافته (برخوردار)، خوی، پیرانشهر، سلماس، سردشت در سطح درحال توسعه (نیمه برخوردار) و شهرستان های سیه چشمه و ماکو در سطح توسعه نیافته (نا برخوردار) قرارگرفته اند. یافته های پژوهش حاکی از این است که محرومیت کلی در سطح شهرستان ها ازنظر برخورداری از شاخص های موردمطالعه حاکم است و توزیع خدمات موجود نیز چندان متناسب با نیازهای جمعیتی شهرستان ها انجام نشده است.