بررسی رابطه بین میزان و نحوه استفاده از تلفن همراه با انگیزش پیشرفت و عملکرد تحصیلی در بین دانش آموزان دختر پایه نهم شهرستان یزد

استفاده از تلفن همراه در سال های اخیر به جزء جدایی ناپذیر زندگی تبدیل شده است. با وجود کاربردهای مفید تلفن همراه، استفاده بیش از حد و مداوم آن زمینه وابستگی و آسیب را در افراد ایجاد می نماید. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین میزان و نحوه استفاده از تلفن همراه با انگیزش پیشرفت در بین دانش آموزان دختر پایه نهم دبیرستان های شهرستان یزد بود.

نمونه مورد مطالعه در این پژوهش 288 نفر بودند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان انتخاب شدند. روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای بود که از بین دبیرستان های دخترانه منطقه دو به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس استفاده آسیب زا از تلفن همراه (Cell-phone over-use scale)جنارو و همکاران (2007)، پرسشنامه نوع کاربری تلفن همراه (منطقی، 1389)، پرسشنامه انگیزه پیشرفت (Achivement Motivation Test  (هرمنس (1987) و معدل پایان ترم دانش آموزان به عنوان عملکرد تحصیلی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده گردید.

نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین استفاده آسیب زا از تلفن همراه و انگیزش پیشرفت رابطه وجود ندارد (05/0 < P)، ولی با عملکرد تحصیلی ارتباط معکوس و معنا دار وجود دارد(05/0 >P). بین استفاده نرم افزاری و استفاده از تقویم و زمان با انگیزه پیشرفت و عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (05/0 >P).

نتایج نشان داد استفاده از بعضی امکانات تلفن همراه که منطبق با نیازهای روز یادگیرندگان باشد می تواند به نحو بسیار مطلوبی اثربخش باشد و البته نتایج ، ضرورت توجه برنامه ریزان و مسئولین امر را به رواج روزافزون استفاده آسیب زا از تلفن همراه، در دانش آموزان دبیرستانی نشان می دهد.