معرفی و تحلیل ساختاری نسخه خطی منظومه ناهید و اختر

منظومه ناهید و اختر سروده «اچهی صاحب» از آثار غنایی قرن دوازدهم در شبه قاره است. در این پژوهش با استفاده از نسخه ای کامل از این مثنوی که در کتابخانه آستان قدس رضوی به دست آمده، با رویکرد توصیفی تحلیلی، ضمن معرفی نسخه و پدیدآورنده آن، به تحلیل ویژگی های ساختاری منظومه نیز پرداخته شده است. بررسی این منظومه نشان می دهد که «تشبیه» مهم ترین نقش را در ساختار ادبی و هنری این اثر بر عهده دارد. موسیقی ملایم شعر و تناسب های هجایی بحر هزج، وفور تکرار و توازن واژگانی، همچنین استفاده از لحن عاطفی و غم انگیز در کلام شعر، مهم ترین نمودهای زبان غنایی این منظومه به شمار می روند. شاعر جهت گیری پیام را به سمت درونیات عاطفی خویش قرار داده و گزارش داستان را به تاخیر انداخته است؛ این عامل سبب شده که روایت داستان تحت تاثیر زبان غنایی قرار گیرد و جنبه های عاطفی و احساسی بر جنبه روایی آن غلبه یابد.