سبک زندگی شهری در ایران پیش از اسلام

سبک زندگی نشانه بارز فرهنگ و تمدن یک جامعه و پایبندی به هنجارهای اخلاقی و اجتماعی است که این پایبندی ضامن یک نظام مبتنی بر نظم عمومی و همبستگی اجتماعی می باشد. این پژوهش با هدف مطالعه و تحلیل سبک زندگی جوامع ایران باستان و شناسایی نقاط ضعف و قوت آن انجام گرفته است.

در این پژوهش تحلیلی با بهره مندی از داده ها و اطلاعات اسنادی، سبک زندگی جوامع ایران باستان (پادشاهی ماد، هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان) از جنبه های عینی و ذهنی مورد مطالعه و واکاوی قرار گرفت.

سبک زندگی در جوامع شهری ایران باستان ریشه در جهان بینی آنان داشته و علیرغم آن که تعالیم دینی مبتنی بر موازین اخلاقی و کرامت انسانی بود و پایبندی به آیین ها بخشی از زندگی مردمان آن روزگار را در بر می گرفت، اما قوانین مدنی وضع شده و شیوه اجرای آن با کاستی ها و نابرابری های اجتماعی همراه بوده است. علیرغم توسعه سبک زندگی در جوامع ایران باستان، فرصت های برابر برای همه اقشار جامعه در زمینه بهره مندی از ظرفیت های جامعه وجود نداشت. در این دوره باور بر این بود که نعمت ها متعلق به شاهان است و اشراف به لحاظ روحی و عقلی برتر هستند و مردم موظفند تا در برابر آنان سر تعظیم فرود آورند.

به اقتضای شرایط زیست بوم، نوعی هم طرازی در سبک زندگی ایرانیان مطابق با مولفه های زیست محیطی پدید آمده است که می توان از این تجارب در شرایط کنونی بهره برد.