رضایت زناشویی در پرستاران متاهل بیمارستان های شهر تهران: نقش پیش بین ذهن آگاهی، خانواده اصلی و مهارت های مقابله زوجی

 مطالعه الگوهای تعاملی کسب شده در خانواده اصلی، آگاهی و پذیرش هیجانات فردی و کیفیت مقابله زوجی در مواجهه با استرس های بیرونی در پرستاران متاهل که بیش تر تحت فشارهای ناشی از زندگی خانوادگی و شغلی هستند، ضرورتی است که با هدف مطالعه عوامل زمینه ای، فردی و تعاملی بر میزان رضایت از زندگی زناشویی در این پژوهش به آن پرداخته می شود.

روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه پرستاران متاهل شاغل در بیمارستان های دولتی و غیردولتی شهر تهران در محدوده زمانی زمستان تا بهار سال 97-1396 بودند که از آن میان، 255 پرستار شامل 162 نفر شاغل در بیمارستان دولتی و 93 نفر در بیمارستان غیردولتی به روش دردسترس و داوطلبانه برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه پنج وجهی ذهن آگاهی (FFMQ)، مقیاس سنجش رضایت از رابطه (RAS)، مقیاس مقابله زوجی (DCI) و مقیاس خانواده اصلی (FOS) بودند.

 نتایج نشان داد که بین افزایش نمرات پرستاران در ابعاد استقلال همراه با صراحت بیان، مسئولیت، احترام به سایرین، بازبودن با دیگران، ایجاد فضای گرم در خانه، حل تعارض بدون استرس، حساسیت نسبت به مفاهمه و همدلی و ایجاد اعتماد از مولفه های خانواده اصلی با رضایت از رابطه زناشویی (0/001>p)، بین مولفه های ذهن آگاهی با رضایت زناشویی (0/001>p) و بین مهارت های مقابله زوجی در پرستاران با رضایت زناشویی (0/001>p) رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. نتایج همچنین نشان داد که مهارت های مقابله با استرس به تنهایی% 72 و ذهن آگاهی در گام دوم همراه با مهارت های مقابله در مجموع% 77 از واریانس رضایت از رابطه زناشویی را در پرستاران تبیین می کند.

آگاهی از عوامل فردی، تعاملی و زمینه ای موثر بر رضایت زناشویی به عنوان عامل محافظت کننده در برابر فشارهای شغلی-خانوادگی متوجه پرستاران می تواند زمینه ارتقای کیفیت زندگی را در آن ها افزایش دهد.