تدوین مدل ساختاری استرس ناباروری بر اساس طرحواره های هیجانی، تعارض زوجین، شفقت بر خود با میانجیگری حمایت اجتماعی

این پژوهش با هدف بررسی الگوهای ساختاری بر اساس طرحواره های هیجانی، تعارض زوجین، شفقت بر خود با نقش حمایت اجتماعی به عنوان میانجی، با استرس مرتبط با ناباروری در زنان نابارور شهر تهران انجام گرفت.

روش پژوهش حاضر از نوع معادلات ساختاری و جامعه آماری شامل کلیه زنان نابارور می باشد. بدین منظور 200 زن با تشخیص ناباروری اولیه و ثانویه مراجعه کننده به مراکز ناباروری شهر تهران در بهار 97، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به پرسشنامه های استرس ناباروری نیوتن، طرحواره هیجانی لیهی، تعارض زناشویی کنزاس (KMCS) ، شفقت بر خود، حمایت اجتماعی  (MOS) پاسخ دادند. برای مدل سازی معادلات ساختاری از نرم افزار Amoss 22 استفاده شد.

نتایج نشان داد که متغیرهای طرحواره اجتماعی همبستگی معنی دار منفی با حمایت اجتماعی و همبستگی معنی دار مثبت با استرس ناباروری، همچنین تعارض زناشویی همبستگی معنی دار مثبت با حمایت اجتماعی و همبستگی معنی دار منفی با استرس ناباروری دارد. متغیرهای شفقت با خود و حمایت اجتماعی همبستگی معنی دار با استرس ناباروری ندارد. حمایت اجتماعی میانجیگری جزئی رابطه بین طرحواره هیجانی، شفقت با خود و تعارض زناشویی با استرس مرتبط با ناباروری بود.

براساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر، با توجه به اثر غیرمستقیم حمایت اجتماعی بر استرس ناباروری، پیشنهاد می گردد، با افزایش حمایتهای اجتماعی و افزایش آگاهی افراد، خانواده ها، تیم بهداشتی و درمانی و همچنین سیاست گذاران امر سلامت از این مساله، در بهبود وضعیت نگرانی و استرس این زنان و از لحاظ حمایت روانی، اقتصادی و اجتماعی اقدام مناسب صورت پذیرد.