ارزیابی وضعیت و جایگاه استان های ایران از منظر شاخص های توسعه حمل ونقل جاده ای

حمل ونقل و بخصوص حمل ونقل جاده ای از ارکان اصلی توسعه کشور محسوب می شود. بر این اساس، تحقیق حاضر به ارزیابی وضعیت و جایگاه استان های ایران از منظر شاخص های توسعه حمل ونقل جاده ای پرداخته است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی باهدف کاربردی می باشد. جامعه آماری تحقیق 31 استان ایران در سال 1395 است. در این تحقیق با توجه به داده های موجود از 24 شاخص توسعه حمل ونقل جاده ای در قالب چهار مولفه فنی و زیربنایی، حمل ونقل مسافر و کالا، ایمنی و ترافیک و حمل ونقل هوشمند استفاده شده است. جهت اختصاص اوزان به هر یک از شاخص ها از روش آنتروپی شانون استفاده شد، سپس از مدل ویکور برای رتبه بندی استان ها و ارزیابی وضعیت و جایگاه آن ها استفاده گردید. نتایج حاصل حاکی از آن است که استان های تهران، البرز، قزوین و همدان به ترتیب در رتبه های اول برخورداری و استان های کرمان، خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان در جایگاه های آخر برخورداری از شاخص های توسعه حمل ونقل جاده ای قرار دارند. نتایج آزمون همبستگی پیرسون حاکی از وجود ارتباط مثبت میان جمعیت با برخورداری استان ها و ارتباط منفی میان مساحت و فاصله از مرکز سیاسی کشور (تهران) با برخورداری استان ها از شاخص های توسعه حمل ونقل جاده ای می باشد.