مقایسه اثر افزودنی های نوین بر مشخصه های فنی بتن آسفالتی با دانه بندی قشر رویه

در چند دهه اخیر استفاده از افزودنی ها در بتن آسفالتی به طور گسترده ای رواج یافته است که از مهم ترین آن ها می توان به نانورس و الیاف پلی پروپیلن اشاره کرد. از این افزودنی ها در مهندسی عمران و به ویژه روسازی برای بهبود ویژگی های فیزیکی و مکانیکی مخلوط های آسفالتی استفاده شده است. در این پژوهش، با افزودن درصدهای مختلف نانورس و الیاف پلی پروپیلن به صورت مجزا و مشترک در مخلوط آسفالتی و انجام آزمایش های مارشال، آنالیز داده ها و ترسیم نمودار های لازم، مشاهده شد که افزایش مقاومت مارشال، درصد فضای خالی مخلوط آسفالتی و درصد فضای خالی مصالح سنگی، نسبت مستقیم با این افزودنی ها دارند، و با روانی، درصد فضای پرشده با قیر و وزن مخصوص، نسبت معکوس دارند. با توجه به نتایج و حدود مشخصات، درصد بهینه برای ترکیب نانورس و الیاف، 3 درصد نانورس و 3/0 درصد الیاف به دست آمد که بهترین تاثیرات را در بین حالت های آزمایش روی مخلوط آسفالتی داشته است. نتایج نشان می دهد نانورس نقش پرکنندگی بالایی داشته، چسبندگی بین مصالح و قیر را بهبود بخشیده، افزایش حجم قیر را در پی داشته و درنهایت موجب افزایش ضخامت غشای قیری در اطراف سنگدانه ها می شود. در ضمن الیاف خاصیت مسلح کنندگی داشته، جذب مصالح و قیر شده است و با مخلوط واکنش شیمیایی دارد.