ادم پری تومورال همراه مننژیوم ها، نقش رسپتورهای استروئیدی و مشخصات رادیولوژیک

علی رغم خصوصیات خوش خیم و اکستراآگزیال مننژیوم ها، این تومورها در بیش از %60 موارد با ادم پری تومورال (PTBE) در نسج مغز اطراف همراه هستند.
هدف این مطالعه مشخص کردن نقش میزان مثبت شدن هسته سلول های تومورال از لحاظ رسپتور پروژسترونی (PR) بعنوان فاکتوری از رفتار سلول و پیدا کردن خصوصیات دیگری در MRI و CT بیماران در این رابطه و در مجموع در ارتباط با ادم پری تومورال بوده است.
در این مطالعه 77 بیمار مبتلا به مننژیوم درون جمجمه در بیمارستان امام خمینی تهران در سال های فاصل 1382-1378به طور آینده نگر پیگیری شده و برای هر بیمار در ابتدا CT Scan و MRI (T1، T2) انجام و بر اساس تصاویر موجود، قطر، حجم، محل و شکل لبه تومور و وجود PTBE به همراه شکل و اندازه آن بررسی شده است؛ سپس با یافته های هنگام جراحی در آسیب شناسی و در آخر نتایج حاصل از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی (IHC) از لحاظ رسپتورهای استروژنی و پروژسترونی مقایسه گردیده است.
اشکال مننژیوم با میزان رسپتور پروژسترونی (PR Mod-Class) بالاتر اولا حجم کوچکتری داشته؛ ثانیا لبه اطراف تومور به شکل صاف بوده و نمای غیر تهاجمی تری را به نمایش گذاشته، بطوری که فضای آراکنوئید اطراف تومور در بیش از %50 آن قابل مشاهده است و ثالثا احتمال دیدن ادم پری تومورال کمتر بوده؛ اما در مقابل معمولا مدت بیماری طولانی تر و خونریزی هنگام عمل کمتر بوده است.
در مجموع می توان گفت قرار گرفتن تومورهای مننژیوم اینتراکرانپال در یک درجه و نوع بافت شناسی برای پیش بینی رفتار تومور کافی نبوده و باید اطلاعات بیشتری را در حد سلولی برای پیش بینی رفتار تومور نمود.