مطالعه تجربی اثرات محافظتی کروسین در برابر استرس اکسیداتیو ناشی از پاراکوات در بیضه موش های سفید کوچک آزمایشگاهی بالغ

پاراکوات (PQ) به عنوان یک ترکیب پیریدین به طور وسیع جهت کنترل علف های هرز یکساله مورد استفاده قرار می گیرد. استرس اکسیداتیو ناشی از PQ می تواند باعث تغییرات مخرب در بافت بیضه گردد.

اثر محافظتی کروسین (CCN) در برابر آسیب اکسیداتیو ناشی از PQ و شاخص های آپوپتوز در بافت بیضه مورد بررسی قرار گرفت.

تعداد 28 موش نژاد آلبینو نر بالغ (20-25 گرم) به چهار گروه تقسیم شدند. گروه شاهد 1/0 میلی لیتر در روز سالین نرمال از طریق داخل صفاقی دریافت کرد. گروه کنترل شم، پاراکوات را با دز 5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به طور روزانه از طریق داخل صفاقی دریافت نمود، و گروه های تجربی  PQرا به ترتیب به همراه کروسین CCN (CCN+PQ) و CCN به تنهایی با دز 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به طور روزانه از طریق داخل صفاقی برای مدت 35 روز به طور پیوسته دریافت کردند. در انتهای دوره درمان، بیضه ها جدا شدند و برای تجزیه و تحلیل بیوشیمیایی، مولکولی و      بافت شناسی مورد استفاده قرار گرفتند. بیان عامل سرکوبگر توموری p53، سلول-B لنفوم 2 (bcl-2) و آنزیم کاسپاز 3 به عنوان عامل مشخص کننده آپوپتوز وابسته به میتوکندری مورد ارزیابی قرار گرفت. علاوه بر این، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و مالون دی آلدئید (MDA) بیضه به عنوان بیومارکرهای کلیدی برای استرس اکسیداتیو مورد ارزیابی قرار گرفتند.

PQ به طور معنی داری (01/0p<، 02/0p<) باعث کاهش شاخص های اسپرماتوژنز و SOD و افزایش سطوح MDA و افزایش بیان ژن مربوط به آپوپتوز شد. با این حال، مصرف همزمان CCN و PQ به طور معنی داری (02/0p<، 01/0p<، 01/0<p) باعث بهبود میزان اسپرماتوژنز، افزایش سطح SOD و همچنین بیان bcl-2 شد و میزان MDA و آپوپتوز را در مقایسه با گروه دریافت کننده PQ به تنهایی کاهش داد.

یافته های این مطالعه نشان داد که خاصیت آنتی اکسیدانی کروسین موجب بهبود آسیب های ناشی از پاراکوات از طریق تنظیم شرایط آنتی اکسیدانی و آپوپتوزی بیضه می شود.