صلاحیت بینایی رانندگان اتوبوس های بین شهری تهران در مقایسه با استانداردهای ایران و اروپا

با افزایش تعداد وسایل نقلیه جاده ای، به کارگیری رانندگانی که از مهارتهای حسی و حرکتی بیشتری دارند برای حصول ایمنی ترافیکی اجتناب ناپذیر است. بینایی یکی از حواسی است که به طور مطلق برای رانندگی ایمن لازم است و تقریبا %95 از ورودی های حسی مغز که برای رانندگی لازم است متعلق به حس بینایی است. به همین منظور در کشورهای مختلف استانداردهایی مقرر شده تا در هنگام صدور و تمدید گواهینامه، سلامت بینایی رانندگان با این استانداردها مطابقت داده شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی وضعیت دید رانندگان اتوبوس های بین شهری تهران و مقایسه آن با استانداردهای چهار کشور ایران، انگلستان، فرانسه و فنلاند بود.
ابتدا تعداد 312 نفر از رانندگان شاغل در پایانه های جنوب، شرق، غرب و بیهقی تهران با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. سپس پرسش نامه ای شامل مشخصات فردی و اطلاعات شغلی رانندگان با روش مصاحبه حضوری برای هر یک از شرکت کنندگان تکمیل گردید. سپس معاینه حدت و میدان بینایی با استفاده از چارت اسنلن و آزمون رویارویی (Confrontation) انجام شد و اطلاعات به دست آمده با نرم افزار SPSS و آزمون های آماری مربوط تحلیل گردید.
متوسط سن افراد مطالعه شده 42.78 سال و متوسط مدت زمان اشتغال به کار رانندگی آنها 18.15 سال بود. به طور متوسط 23.19 ماه)حدود 2 سال(از آخرین معاینه چشمی آنها گذشته بود که بیشترین علت آن معاینه به هنگام تعویض دفترچه مدت کار و بازرسی سرعت بود.
%51.28 افراد بهترین حدت بینایی در حد 10.10 و %48.71 افراد بهترین میدان دید در حد 180 درجه نصف النهار افقی داشتند. در مقایسه دید افراد مورد مطالعه با استانداردهای بینایی رانندگی در ایران %11.6 واجد صلاحیت رانندگی نبودند.
هم چنین %7.7 با قوانین انگلستان، %49.7 با قوانین فرانسه و %17.1 با قوانین فنلاند واجد استانداردهای بینایی رانندگی نبودند. میانگین سن افراد واجد صلاحیت بینایی برای رانندگی 42.24 سال و میانگین سن افراد فاقد صلاحیت بینایی برای رانندگی 46.88 سال بود که با استفاده از آزمون آماری T این اختلاف با P=0.009 از نظر آماری معنی دار بود.
با استفاده از آزمون آماری Kruskal-Wallis مشخص شد که میزان حدت بینایی در گروه سنی بالای 50 سال کمتر از گروه های سنی 20 تا 50 سال و زیر 20 سال است و این اختلاف با P<0.001 از نظر آماری معنی دار بود، اختلاف میدان بینایی بین گروه های سنی معنی دار نبود.
براساس یافته های به دست آمده لازم است که با یک بررسی اصولی و علمی استانداردهای قابل قبولی را برای صدور انواع گواهی نامه تدوین کرد.