بررسی پیوندهای بینامتنی ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد و بوف کور

بینامتنیت یکی از اصطلاحات رایج در نظریه های ادبی و زبان شناسی معاصر است. بر اساس این رویکرد، هیچ متنی مستقل نیست؛ بلکه میان آن با متون پیشین و پسین خود رابطه بینامتنی وجود دارد. در پژوهش حاضر که به روش توصیفی- تحلیلی و با بهره گیری از رویکرد بینامتنیت نوشته شده است، پیوندهای محتوایی دو اثر؛ یعنی بوف کور هدایت و شعر ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد فرخزاد بررسی و تحلیل شده است. نتایج این بررسی نشان می دهد که میان دو اثر، پیوند بینامتنی از نوع ضمنی برقرار است. در این نوع رابطه، نشانه هایی برای تشخیص روابط متنی وجود دارد که خواننده نسبت به متن اول (بوف کور) یعنی متنی که مورد استفاده قرار گرفته است، آگاهی دارد و متوجه روابط بینامتنی می شود. هدایت و فروغ از هنرمندانی هستند که شخصیت مستقل دارند و شعرشان از درونشان سرچشمه می گیرد؛ این دو در آثارشان به بازتاب من شخصی خود پرداخته اند که بر محور «مرگ اندیشی» می چرخد. هراس از زوال، بنیان فکری این دو هنرمند را به طرف اندوه مفرط و در نهایت پوچ گرایی سوق داده است و همین سبب بیزاری از دنیا و انسان ها شده است و درنهایت، هر دو هنرمند آرزوی دریچه ای را دارند که از آن به دنیای ایده آل خود و عشق اثیری برسند.