نقش شفقت به خود و تحمل پریشانی در سلامت اجتماعی زنان سرپرست خانوار

آسیب پذیری زنان سرپرست خانوار در سطح فردی و نیز در سطح اجتماعی به کاهش سلامت اجتماعی در زنان منجر می شود؛ لذا پژوهش حاضر باهدف نقش شفقت به خود و تحمل پریشانی در سلامت اجتماعی زنان سرپرست خانوار صورت گرفت.

پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی زنان سرپرست خانوار تحت حمایت کمیته امداد امام خمینی (ره) در سال 1397 شهرستان بهارستان تشکیل دادند که به روش نمونه گیری دردسترس بر اساس جدول مورگان، 291 نفر انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده جهت دستیابی به اهداف پژوهش شامل مقیاس تحمل پریشانی سیمون و گاهر (2005) و فرم کوتاه مقیاس شفقت خود نف (2003) و پرسشنامه سلامت اجتماعی کییز (2004) بود. جهت تحلیل داده ها، نرم افزار SPSS نسخه 21 و روش های آمار توصیفی مانند محاسبه میانگین و انحراف معیار و نیز شاخص های آمار استنباطی آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه به شیوه گام به گام به کار رفت. همچنین سطح معنا داری 0٫05 درنظر گرفته شد.

نتایج نشان داد بین شفقت به خود با سلامت اجتماعی (0٫627=r و 0٫001>p) و تحمل پریشانی با سلامت اجتماعی (0٫545=r و 0٫001>p) ارتباط مستقیم و معنا داری مشاهده شد. همچنین شفقت به خود (0٫603=r و 0٫001>p) و تحمل پریشانی (0٫517=r و 0٫001>p) به شکل معنا داری، توانایی پیش بینی سلامت اجتماعی را داشتند.

براساس یافته های این پژوهش نتیجه گیری می شود با ارتقای شفقت به خود و تحمل پریشانی، می توان زمینه بهبود سلامت اجتماعی زنان سرپرست خانوار را فراهم کرد.