اثربخشی برنامه آموزشی تنظیم شناختی-هیجانی بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان با آسیب شنوایی

آسیب شنوایی نقص حسی شایع تر در جهان است. مطالعات گوناگون نشان می دهد که کودکان با آسیب شنوایی مشکل هایی در زمینه تنظیم شناختی-هیجانی و مهارت های اجتماعی دارند. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه آموزش تنظیم شناختی-هیجانی بر مهارت های اجتماعی کودکان با آسیب شنوایی بود. 

در این پژوهش، از طرح نیمه تجربی با پیش آزمون پس آزمون و گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری را تمامی دانش آموزان با آسیب شنوایی شهر تهران در سال 1397 تشکیل دادند که با روش نمونه گیری دردسترس، سی نفر از آن ها انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی (SSRS) بود. مداخله آموزشی برای گروه آزمایش در طی چهارده جلسه به صورت هفته ای دو جلسه انجام پذیرفت. داده های به دست آمده با آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره در سطح معناداری 0٫05 تحلیل شدند. 

نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که بعد از مداخله بین گروه آزمایش و گواه از نظر مهارت های اجتماعی و مولفه های همکاری و ابراز وجود تفاوت معنادار مشاهده می شود (0٫001>p). مولفه خویشتن داری نیز تفاوت معناداری دارد (0٫009=p) و برنامه آموزش تنظیم شناختی-هیجانی استفاده شده در پژوهش بر گروه آزمایش تاثیر بیشتری داشت. 

یافته های پژوهش حاضر مشخص کرد که برنامه آموزش تنظیم شناختی-هیجانی تاثیر معناداری بر افزایش مهارت های اجتماعی و مولفه های آن دارد؛ درنتیجه این برنامه روش موثری جهت بیشترشدن مهارت های اجتماعی کودکان با آسیب شنوایی است.