اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر افزایش شادکامی افراد وابسته به مواد محرک

امروزه افزایش مصرف مواد مخدر نگرانی روزافزونی را برای تمامی جوامع به دنبال دارد و مسئله وابستگی به مواد و سوء مصرف آن به معضلی اجتماعی درمانی تبدیل شده است. پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی روش درمان شناختی رفتاری (CBT) بر افزایش شادکامی افراد وابسته به مواد محرک انجام شد. 

این مطالعه به صورت نیمه آزمایشی بود که از افراد وابسته به مواد محرک، 30 نفر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. سپس به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابزار به کاررفته در این پژوهش، پرسشنامه شادکامی آکسفورد 1980 بود. مداخله درمان شناختی رفتاری، طی ده جلسه و هر جلسه 90 دقیقه برای گروه آزمایش صورت گرفت. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون آماری تحلیل کواریانس و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد تفاوت بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش درمقایسه با گروه کنترل، پس از حذف اثر نمرات پیش آزمون، در افزایش میزان شادکامی تاثیر معنا داری داشت (0٫001>p). همچنین، اثرات این آموزش بعد از گذشت یک ماه پایدار بوده و تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پس آزمون و پیگیری گروه آزمایش مشاهده نشد (0٫073=p).

با توجه به یافته ها، به نظر می رسد درمان شناختی رفتاری می تواند موجب افزایش شادکامی شود؛ بنابراین، توصیه می گردد آموزش درمان شناختی رفتاری توسط روان شناسان و روان درمانگران به عنوان روشی مداخله ای در جهت پیشگیری درزمینه مصرف مواد به کار گرفته شود.