اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت خود بر مولفه های حرمت خود نوجوانان دارای رفتار خودارضایی وسواسی

خود ارضایی نوعی تحریک مکانیکی در دستگاه تناسلی است؛ به نحوی که فرد عمدا با خود کاری می کند که به تخلیه هیجان منجر شود. خودارضایی وسواسی در فرد، حس گریز از اجتماع را پدید می آورد که بر اثر افراط و تکرار در او ریشه دارتر خواهد شد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت خود بر حرمت خود نوجوانان دارای رفتار خودارضایی وسواسی بود.

طرح پژوهش حاضر ازجمله طرح های نیمه تجربی با گروه آزمایش و بدون گروه کنترل بود. جامعه پژوهش را تمامی نوجوانان شهرستان کاشان تشکیل دادند که از بین آن ها 10 نفر از نوجوانان دارای خودارضایی وسواسی، به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. برای اندازه گیری نمره حرمت خود، پرسشنامه حرمت خود کوپر اسمیت (1954) به کار رفت. داده های حاصل از پژوهش با نرم افزارSPSS نسخه 22 تجزیه وتحلیل شدند. شاخص های آماری شامل میانگین و انحراف استاندارد و آزمون تی وابسته، برای بررسی تفاوت میانگین های پیش آزمون با پس آزمون استفاده شد. 

نتایج این پژوهش نشان داد درمان مبتنی بر شفقت خود باعث افزایش حرمت خود کلی و حرمت خود اجتماعی و حرمت خود تحصیلی در نوجوانان دارای رفتار خودارضایی شده است (0٫001>p). 

باتوجه به یافته های این پژوهش استفاده از درمان مبتنی بر شفقت خود جهت افزایش حرمت خود در نوجوانان بارفتار خودارضایی وسواسی توصیه می شود.