بررسی کاربرد اغراق در اشعار کلیم کاشانی

مبالغه، اغراق و غلو یکی از قوی ترین عناصر القاء در اسلوب سبک هندی و بهترین وسیله برای تجسم بخشیدن به عواطف و اندیشه ها و نفوذ بر خفایای ذهن مخاطب است و در پی برجسته سازی از طریق هنجارگریزی و آشنایی زدایی و کشف مفاهیم تازه و بیگانه است و چون با دیگر شگردهای بیانی و بدیعی در هم آمیزد، التذاذ هنری و تاثیرات عمیق عاطفی و فکری بر خواننده بر جای خواهند گذاشت و از تحسین گویی و ارزش بیشتری برخوردار خواهند بود. این پژوهش حاصل تعمق در بیش از 11 هزار بیت از دیوان کلیم کاشانی است که تا کنون هیچ تحقیقی در این زمینه صورت نگرفته است. این مقاله به معرفی و تحلیل انواع بزرگ نمایی، عناصر به کار رفته و جایگاه آنها پرداخته است. روش کار بر پایه توصیف و تحلیل داده ها از دیدگاه اسلوب بلاغت است. با تامل درمی یابیم که چگونه کلیم با شگردهای مختلف و هنجارگریزی معنایی برای تاکید و القای اندیشه های خود عناصر بدبعی و بیانی را با بسامدی قابل توجه و در اشکال و ساخنارهای مختلف درهم آمیخته و با بهره گیری از این شگرد بلاغی به تشخص سبکی رسیده است.