تاثیر کار گروهی بر میزان توجه دانش آموزان زبان انگلیسی به فرم های منظورشناسی

منظورشناسی بین زبانی اخیرا از توجه بسیار زیادی برخوردار شده است. یکی از شاخه های تحقیقاتی منظورشناسی بین زبانی مقایسه اموزش مستقیم و غیر مستقیم بر رشد منظورشناسی زبان میباشد. بسیاری از این مطالعات نشان دادند که آموزش مستقیم تاثیرگذاری بیشتری خواهد داشت. اما تعداد اندکی به دنبال راه هایی برای بهبود آموزش غیر مستقیم گشتند. تحقیق حاضر به دنبال کشف تاثیر کار گروهی بر آموزش غیر مستقیم کنش گفتار درخواست می باشد. بدین منظور28 شرکت کننده به دوگروه تقسیم شدند. گروه آزمایشی (14 نفر) فعالیت را به صورت گروهی انجام داد و گروه کنترل (14نفر) آموزشی نیافت. آموزش شامل چهار جلسه ی آموزش درخواست درشرایطی با پارامترهای مختلف اجتماعی بود. کلاسها ضبط صدا شدند و ازامتحانات پیشین و پسین به شکل فعالیت تکمیل گفتار(DCT) استفاده شد. برای آنالیز داده متغیر های وابسته نمره گذاری و صداهای ضبط شده نوشته شدند و جزئیات یادگیری در طول دوره مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها نشان داد که گروه آزمایشی عملکرد بهتری در تولید head act و preparator داشت و شواهدی از توجه به فرم ظاهری منظورشناسی به چشم میخورد. این شواهد شامل "توجه به فرم های نادیده گرفته شده" ، " توجه به رخنه ی دانشی" و " بحث و گفتمان راجع به فرم ظاهری" می باشد. تحقیق حاضر به معلمین پیشنهاد می کند که به منظور بهبود دانش منظورشناسی دانش آموزان درکنار فعالیت داده تقویت شده، برای آنها فرصت هایی برای کار گروهی نیزفراهم آورند.