ارزیابی مقایسه ای آموزش گفتگو محور و یک جانبه در میان مدرسین و اساتید دانشگاه های تربیت دبیر زبان انگلیسی در ایران

هدف از مطالعه حاضر مقایسه ارزیابی مدرسان و اساتید دانشگاه های تربیت دبیر زبان انگلیسی از رویکردهای آموزشی گفتگو محور و یکجانبه ونیز موانع بکارگیری این رویکردها براساس نظرات یاکوبینسکی، باختین و ویگوتسکی بود. برای رسیدن به این هدف، 150 نفر از مدرسین زبان انگلیسی با استفاده از نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها پرسشنامه ای محقق ساخته شامل  30 سوال بر اساس مقیاس لیکرت  و نیز مصاحبه بود که از حدود 7 درصد(10 نفر) از شرکت کنندگان در تحقیق عمل آمد. با استفاده از تحلیل کمی داده های برگرفته از پرسشنامه و همچنین تحلیل کیفی داده های مبتنی بر مصاحبه، مشخص شد بیشتر مدرسین زبان انگلیسی و اساتید دانشگاه های تربیت دبیر زبان انگلیسی تمایل دارند شیوه ی آموزشی گفتکو محوررا به کار گیرند اگرچه ممکن است عملا از این شیوه استفاده نکنند. مشخص شدن میزان آشنایی و  نگرش آنها درباره دو شیوه ی مذکور از دیگر یافته های این تحقیق بود. تحلیل اطلاعات به دست آمده نشان میدهد نظام آموزشی ایران کاملا با رویکرد یکجانبه ای همسوست و با وجود اینکه بیش از یک قرن است که مشخص شده این رویکرد فاقد اعتبار است تاکنون برنامه ریزان ارشد تعلیم و تربیت در ایران، اساتید دانشگاه ها و در نتیجه مدرسین زبان انگلیسی نتوانسته اند با شیوه های نوین آموزشی از جمله شیوه گفتگو محور همگام شوند.