اثربخشی آموزش راهبردهای خودمهارگری بر شفقت خود و نظم جویی هیجان بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه_ بیش فعالی

اختلال نقص توجه-بیش فعالی یک اختلال عصبی-رشدی می باشد که با سه ویژگی اصلی یعنی نارسایی توجه، بیش فعالی و تکانشگری همراه است. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای خودمهارگری در بهبود شفقت خود و نظم جویی هیجان در بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه_ بیش فعالی شهر خرم آباد بود.

روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون_ پس آزمون_ پیگیری با گروه کنترل می باشد. نمونه مورد نظر شامل 30 مرد مبتلا به اختلال نقص توجه_ بیش فعالی شهر خرم آباد بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایشی برنامه راهبردهای خودمهارگری را به مدت ده جلسه گروهی دریافت کردند. در حالی که گروه کنترل تا پایان پژوهش هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس درجه بندی نقص توجه_ بیش فعالی بزرگسالان (BAARS-IV)، مقیاس شفقت خود (SCS) و مقیاس نظم جویی هیجان (ERS) و برای تحلیل از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد.

نتایج نشان داد تفاوت معنی داری از نظر شفقت خود و نظم جویی هیجان بین افراد گروه آزمایشی و گروه کنترل در پس آزمون و پیگیری وجود دارد.

با توجه به نتایج تحقیق می توان گفت آموزش راهبردهای خودمهارگری تلویحات کاربردی مفیدی در درمان و پیشگیری از اختلال نقص توجه_ بیش فعالی بزرگسالان ارائه می دهد.