نقش پرستار در مراقبت و پیشگیری از عوارض ناشی از پای دیابتی

جراحات و زخم های پا یکی از مهم ترین عوارض بیماری دیابت می باشد که سهم زیادی از هزینه، زمان و نیروی انسانی سیستم های بهداشتی را به خود اختصاص داده است. پرستاران به عنوان مهم ترین عضو از تیم مراقبت بهداشتی می توانند  نقش حیاتی در پیشگیری، تشخیص به موقع و آموزش به بیمار داشته باشند. در این مقاله سعی شده است به تبیین نقش پرستاران و آموزش های آنان در ارتقا سطح سلامت و خود مراقبتی بیماران دیابتی در راستای پیشگیری و کاهش عوارض ناشی از پای دیابتی پرداخته شود.

اطلاعات این مقاله مروری از طریق جستجو در پایگاه های اطلاعاتی از جمله SID, PubMed, Google Scholar و منابع کتابخانه ای منتشر شده با کلید واژه های پرستار، مراقبت، سندرم پای دیابتی، پیشگیری بین سال های 2010 تا 2017 به دست آمده است.

مطالعات مختلف نشان می دهد که بالغ بر 15 درصد بیماران مبتلا به دیابت، در طول حیات خود دچار زخم پای دیابتی می شوند که از مهم ترین عارضه آن آمپوتاسیون پا می باشد. با توجه به اینکه درمان پای دیابتی بسیار سخت است، پیشگیری از آن بسیار مفیدتر و از نظر اقتصادی با صرفه تر است. مطالعات نشان داده که پرستاران با تشخیص به موقع، آموزش های مربوط به عوارض آن به افراد مستعد، مشاهده منظم پای دیابتی، پوشش مناسب پا و درمان سریع مشکلات پا می توانند نقش مهم خود را در پیشگیری و درمان پای دیابتی ایفا کنند. همچنین آموزش و مشاوره باعث افزایش خود مراقبتی در بیماران می گردد. منظور از خود مراقبتی در دیابت تزریق صحیح و به موقع انسولین، رعایت رژیم غذایی، فعالیت های ورزشی منظم، شناسایی علایم افزایش قند خون، مصرف منظم داروها، مراقبت از پاها و افزایش کیفیت زندگی است.

نتایج این مطالعه نشان می دهد که پرستاران مهم ترین نقش را در پیشگیری، مراقبت و درمان پای دیابتی دارند. لذا پیشنهاد می شود که پرستاران با شرکت در کلاس های آموزشی و کارگاه های آموزش ضمن خدمت سعی در به روز کردن دانش خود در این زمینه داشته باشند، تا بتوانند دانش خود در مورد راه های پیشگیری از صدمات دیابت را با بهترین کیفیت به بیماران انتقال  دهند.