مقایسه وضعیت زیست محیطی روستاهای دارای دهیاری و فاقد دهیاری (مورد مطالعه روستاهای بخش مرکزی شهرستان اسلامشهر)

هدف از این تحقیق مقایسه وضعیت زیست محیطی دهیاری های دارای دهیاری یا فاقد دهیاری بخش مرکزی اسلامشهر با روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی بوده و محقق به ارزیابی تفاوت ها در روستاهای دارای دهیاری و فاقد آن با توجه به ابعاد توسعه پایدار روستایی درمحدوده اسلامشهر پرداخته و همچنین مهم ترین موانع و محدودیت های عدم وجود دهیاری در منطقه مورد مطالعه را شناسایی و مورد ارزیابی قرار می دهد. روش این تحقیق با توجه به هدف از نوع کاربردی و با توجه به نوع، پیمایشی و با استفاده از تکنیک AHP است. محقق با تهیه پرسشنامه به بررسی معیارهای زیست محیطی با توجه به مولفه های توسعه پایدار روستایی به ارزیابی اهداف پرداخته است. طبق آمار سال 1395، کل خانوارهای شهرستان تعداد 139412 خانوار بوده اند که از این تعداد 13545 خانوار در نقاط روستایی قرارداشته اند که به عنوان جامعه آماری این تحقیق در نمونه گیری وارد شدند. برای تعیین حجم نمونه، از فرمول عمومی کوکران استفاده گردید که به جهت محدودیت های زمانی و اقتصادی و به ویژه گستردگی جامعه آماری با استفاده از دستور تصحیح شده به 401 پرسشنامه کاهش یافت و پس از بررسی لازم با توجه به شرایط منطقه و میزان همخوانی روستاها، در نهایت تعداد 10 روستا به عنوان نمونه در منطقه مورد مطالعه انتخاب شده اند. نتایج حاکی از آن است که، میزان توفیق دهیاری در روستاهایی که از شرایط مناسب زیست محیطی برخوردارند، بیشتر است و اگر روستاها از وضعیت زیست محیطی مطلوبی برخوردار باشند، میزان خودیاری آن ها نیز بیشتر خواهد بود