بررسی تاثیر شاخص بی نوایی و نااطمینانی تورمی بر امید به زندگی و مرگ و میر کودکان زیر پنج سال در ایران

با توجه به اهمیت امید به زندگی و مرگ و میر کودکان به عنوان شاخص های سلامت جامعه و هم چنین اهمیت متغیرهای شاخص بی نوایی (به عنوان مقیاسی برای فقدان عمومی رفاه اقتصادی یک کشور) و نااطمینانی تورمی، پژوهش حاضر درصدد بررسی تاثیر شاخص بی نوایی و نااطمینانی تورمی بر امید به زندگی و مرگ و میر کودکان زیر پنج سال در ایران است.

روش به کار برده شده در پژوهش حاضر، از نوع علی - تحلیلی بوده و هدف پژوهش کاربردی می باشد. آمار و داده های مربوط به متغیرهای به کاربرده شده در پژوهش نیز از بانک اطلاعات سری های زمانی اقتصادی بانک مرکزی ایران و لوح فشرده ی شاخص های توسعه ی جهان استخراج شده است. ابزارهای اقتصادسنجی مورد استفاده در پژوهش، نرم افزارهای Eviews و Microfit و روش اقتصادسنجی به کار برده شده در پژوهش، روش گارچ و هم چنین روش خود توضیح با وقفه های گسترده بوده و دامنه ی زمانی پژوهش فاصله زمانی فصل اول سال 1375 تا فصل چهارم سال 1397 و قلمرو مکانی پژوهش نیز کشور ایران است. هم چنین سطح معنی داری نیز، 5 درصد می باشد.

بر اساس یافته های پژوهش، در بلندمدت، یک واحد افزایش در شاخص بی نوایی و نااطمینانی تورمی به ترتیب باعث کاهش 0/07 واحد و 21/30 واحد در امید به زندگی شده و هم چنین یک واحد افزایش در شاخص بی نوایی و نااطمینانی تورمی به ترتیب باعث افزایش 0/20 واحد و 43/01 واحد در مرگ و میر کودکان زیر پنج سال می شود.

با توجه به نتایج به دست آمده از پژوهش، پیشنهاد می شود که سیاست گذاران اقتصادی از طریق اعمال سیاست های اقتصادی مناسب در جهت کاهش شاخص بی نوایی و نااطمینانی تورمی، گامی موثر در جهت افزایش سلامت در جامعه بردارند.