تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف کروسین بر استرس اکسیداتیو بافت کبد رتهای نر تحت القای مزمن دوکسوروبیسین

دوکسوروبیسین (Dox) یک آنتی بیوتیک آنتراسیکلین است که به طور گسترده ای به عنوان عامل شیمی درمانی استفاده می شود. با این حال، مفیدبودن این عامل باتوجه به عوارض جانبی آن محدود است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین تناوبی شدید و مصرف کروسین بر استرس اکسیداتیو بافت کبد رت های نر تحت القای مزمن دوکسوروبیسین بود.

 در این مطالعه تجربی 40 سر رت نر نژاد ویستار در گروه های کنترل سالم، دوکسوروبیسین (mg/kg 2 در 7 دوز)، دوکسوروبیسین-کروسین (mg/kg2)، دوکسوروبیسن-تمرین و دوکسوروبیسین-تمرین-کروسین قرار گرفتند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته، 5 روز در هفته، با تناوب های 2 دقیقه ای و با شدت 90-80 درصد سرعت بیشینه دویدند. سطح مالون دی آلدهید، فعالیت آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز در بافت کبدی اندازه گیری شد.

دوکسوروبیسین باعث افزایش معنی داری در سطح مالون دی آلدهید و کاهش معنی داری در فعالیت سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز بافت کبد در گروه های دریافت کننده دوکسوروبیسین در مقایسه با گروه کنترل سالم شد (0/001=P). کاربرد هر سه مداخله باعث کا هش معنی داری در سطح مالون دی آلدهید (0/001=P) و افزایش معنی داری در فعالیت سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز در نتیجه ی دریافت تمرین (در هر دو آنزیم، 0/001=P)، کروسین (0/002=P و 0/001=P) و ترکیب تمرین و کروسین (در هر دو آنزیم، 0/001=P) در مقایسه با گروه کنترل دوکسوروبیسین شد. همچنین اثر ترکیبی تمرین و کروسین بهتر از اثر هر کدام به تنهایی بود (0/001=P).

به نظر می رسد تمرینات منظم تناوبی شدید، کروسین و ترکیب این دو می تواند با کاهش استرس اکسیداتیو، اثرات محافظتی در برابر سمیت کبدی ناشی از دوکسوروبیسین داشته باشد.