اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری گروهی بر تبعیت از درمان زنان مبتلا به سرطان پستان

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تاثیر درمان فعال سازی رفتاری گروهی بر تبعیت از درمان زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد.

این پژوهش کارآزمایی بالینی تصادفی شده می باشد. کلیه بیماران مبتلا به سرطان پستان که در سال 1397 به بیمارستان ایران مهر بیرجند مراجعه کردند، به عنوان جامعه آماری انتخاب شدند و به روش دردسترس با 60 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان، مصاحبه ساختارمند هم راستا با هدف پژوهش انجام شد. سپس 32 بیمار با شرایط ورود انتخاب شدند و بعد از آن به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. اطلاعات با پرسشنامه جمعیت شناختی و تبعیت از درمان موریسکی (2008) جمع آوری شد. پروتکل درمان بر اساس الگوی فعال سازی رفتاری گروهی طی 8 جلسه 120 دقیقه ای به صورت هفتگی به گروه مداخله ارائه شد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. داده های به دست آمده با نرم افزار SPSS ویرایش 20؛ به روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، تحلیل شد.

میانگین (انحراف معیار) سنی گروه مداخله، 7/44 (7/7) و گروه کنترل 45 (43/7) بود که تفاوتی از نظر آماری نشان نداد (0/05<P، 0/193=t). نتایج نشان داد میانگین (انحراف معیار) نمرات پس آزمون عدم تبعیت از درمان گروه مداخله 47/2 (0/69) به طور معنی داری کمتر از نمرات پس آزمون 15/27 (1) گروه کنترل است (0/004=P).

 درمان فعال سازی رفتاری گروهی به طور معنی داری باعث افزایش تبعیت از درمان زنان مبتلا به سرطان پستان شد. رویکرد فعال سازی رفتاری با ایجاد فعالیت های هدفمند، انگیزه ی درونی و خودکارآمدی در بیماران، می تواند به عنوان درمانی کوتاه مدت و مقرون به صرفه، برای افزایش تبعیت از درمان این بیماران کاربرد موثری داشته باشد.