تاثیر پوشش صمغ باریجه در ترکیب با اسانس زیره سبز و کلرایدکلسیم بر محتوای برخی ترکیب های فیتوشیمیایی، اجزای آنتی اکسیدانی و بازارپسندی میوه گیلاس

به تازگی پژوهشگران برای بهبود کیفیت و ایمنی تولیدها از ماده های دوست دار طبیعت مانند ماده های با منشا زیست تخریب پذیر استفاده می نمایند. میوه های گیلاس رقم سیاه مشهد در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح به طورکامل تصادفی، با پوشش خوراکی تشکیل شده از صمغ باریجه (صفر، 1، 2 و 3% وزنی/حجمی)، اسانس زیره سبز (صفر، 100 و 200 میکرولیتر در لیتر) و کلرایدکلسیم (صفر و 1% وزنی/حجمی) تیمار شده و 30 روز در دمای 1±2 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 95-90% نگهداری و سپس 1 روز در دمای 20 درجه سلسیوس قرار داده و مورد ارزیابی کیفی قرار گرفتند. تمامی غلظت های عامل های آزمایش فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز را در 15 روز پس از نگهداری افزایش داده و تا پایان انبارمانی ویژگی های یادشده را حفظ نمودند. هم چنین این تیمارها سرعت کاهش آسکوربیک اسید، فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز و رتبه پذیرش کلی را کند نمودند. پوشش های 1 و 2% صمغ همراه با 1% کلرایدکلسیم/200 میکرولیتر اسانس باعث افزایش موقتی میزان آنتی اکسیدان و فنول کل در 15 روز پس از نگهداری و حفظ ویژگی ها تا پایان مدت نگهداری گردیدند. صمغ باریجه با غلظت 1% همراه با 1% کلرایدکلسیم یا 200 میکرولیتر اسانس زیره سبز می تواند به عنوان جایگزین مناسبی برای ماده های شیمیایی در حفظ کیفیت و ماندگاری گیلاس معرفی شود.