وضعیت آلارم های مانیتورینگ فیزیولوژیک و خستگی از آلارم پرستاران در بخش های مراقبت ویژه قلبی

مانیتورینگ بیماران در بخش های مراقبت ویژه قلبی به نظر اقدامی غیرتهاجمی و بی خطر است؛ اما می تواند پیامدهای غیرعمدی فاجعه باری را به دلیل ایجاد خستگی از آلارم در پی داشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت آلارم های سیستم های مانیتورینگ و خستگی از آلارم پرستاران انجام گرفته است.

این مطالعه مقطعی توصیفی، در فاصله دی تا اسفند 1397 در بخش های مراقبت ویژه قلبی یکی از بیمارستان های استان فارس انجام گرفته است. وضعیت آلارم های 24 دستگاه مانتیورینگ طی 100 ساعت و برای 100 بیمار تحت مانیتورینگ فیزیولوژیک مورد مشاهده قرار گرفت. بیماران تحت مانیتورینگ به صورت دردسترس و مستمر وارد مطالعه شدند. همچنین 62 پرستار شاغل در 5 بخش مراقبت ویژه قلبی به صورت سرشماری، پرسشنامه خستگی از آلارم را تکمیل نمودند. داده های حاصل از مشاهده و نیز پرسشنامه ها در نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آمار توصیفی مورد تحلیل قرار گرفت.

 آلارم های صوتی دستگاه های مانیتورینگ خاموش و تنها آلارم های بصری قابل ثبت بود. در آلارم های بصری ثبت شده طی 100 ساعت، تعداد 131 آلارم (47/53%) تکنیکی، 40 آلارم (33/16%) کاذب و 38 آلارم (51/15%) از نوع مزاحم بود. آلارم واقعی یا حقیقی 36 آلارم (69/14%) بود. میانگین و انحراف معیار نمره خستگی از آلارم پرستاران (52/7) 04/21 بود و 50% پرستارها نمره خستگی بالاتر از حد متوسط داشتند.

 خاموش شدن آلارم های صوتی می تواند منجر به ایجاد خطرات جدی برای بیماران شود. همچنین نسبت بالای تعداد آلارم های تکنیکی، مزاحم و کاذب می تواند منجر به خستگی از آلارم پرستاران شود. اتخاذ راهکارهایی با توجه به دستورالعمل های استاندارد به منظور کاهش این آلارم ها و نیز نظارت بر سیستم های مانیتورینگ های فیزیولوژیک در بیمارستان ها ضروری است. عدم توجه به این مسایل منجر به خستگی از آلارم پرستاران می شود که خود تبعات متعدد همچون به خطر افتادن ایمنی بیماران را در پی دارد.