نقش پرخاشگری، افسردگی و بهزیستی روان شناختی معلمان در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان راهنمایی شهر تبریز

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش پرخاشگری، افسردگی و بهزیستی روان شناختی معلمان در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان راهنمایی بود. پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش شامل کلیه معلمان و دانش آموزان شهر تبریز بود. نمونه پژوهش، 100 نفر از بین معلمان و 500 نفر دانش آموز شهرتبریز که به صورت خوشه ای چندمرحله ای و تصادفی انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه پرخاشگری ویلیامز، پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که بین پرخاشگری، افسردگی معلمان با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه منفی و معنادار و بین بهزیستی روان شناختی و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. از متغیرهای مورد مطالعه نتایج 26 در صد از واریانس پیشرفت تحصیلی توسط متغیر های پرخاشگری فیزیکی، پرخاشگری کلامی، بهزیستی روان شناختی و افسردگی تبیین می شود. با توجه به مقادیر بتا، به ترتیب بهزیستی روان شناختی، پرخاشگری کلامی، پرخاشگری فیزیکی  و افسردگی به عنوان قوی ترین متغیرها برای پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان هستند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که پرخاشگری، افسردگی و بهزیستی روان شناختی معلمان می تواند نقش مهمی را در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان داشته باشد.